حافظانه

ور چنین زیرخم زلف نهددانه ی خال

ای بسـا مرغ خرد را که به دام اندازد

و اگر ساقی گلچهره، دانه ی خال فریبنده را اینچنین دلبرانه و دلستانانه؛ زیر حلقه ی زلف پنهان نماید؛ چه بسامرغان خرد وعقل فراوانی را که به وسوسه انداخته ودر دام زلف و خال گرفتار خواهدنمود

منظور اینست که نه تنها عاشقان ؛بلکه عارفان؛زاهدان وتمام کسانیکه ادعای عقل وخرد و دانش دارنددرمقابل این شیوه ی دلکش وفریبا؛ تسلیم شده وگرفتار ودلباخته خواهندگردیدهیچکس درمقابل این جلوه گری درحاشیه ی امنیت قرار ندارد. جادوی رمزآلود زیبایی عقل وهوش همگان رافریفته واسیرخویش می سازد.

ازدام زلف ودانه ی خال تو درجهان

یک مرغ دل نماند نگشته شکار حُسن

ای خوشادولت آن مست که درپای حریف

ســر و دســــتار نداند که کدام اندازد

زاهـد خام که انکـار می و جام کند

پخته گرددچو نظر برمی خام اندازد

 روزدرکسب هنرکوش که می خوردن روز

 دل چون آینــــه در زنگ ظــلام اندازد

 آنزمان وقتِ می صبح فروغست که شب

 گرد خـرگاه افق پرده ی شـــام اندازد

گرد خرگاه افق: دورتادور مکان ومحل

پرده شام اندازد: پرده ی سیاه تاریکی فرواندازد وبرافتد وسپیدی سحرگاهان کم کم نمایان گردد.

معنی بیت:

زمانی هنگام نوشیدن شراب صاف و روشن  است که شب روبه پایان بوده باشدودورتادور شهر؛ پرده ی سیاه شام فروافتد وفروغ صبح نمایان گردد وتو بانوشیدن شراب صاف وروشن؛ همچنانکه روشنایی صبح رابه کام می کشی؛باروشندلی پذیرای صبح باشی. صبحگان شراب بنوش که زمان اجابت دعاست. 

به صفای دل رندان صبوحی زدگان

بس دربسته به مفتاح دعابگشایند. 

 باده با محتسب شهر ننوشی ، زنهار 

بخورد باده ات وسنگ به جام اندازد

به هوش باش که با محتسب شهر {کسانیکه همیشه نفع خودرا درنظرگرفته ودراین موردحسابگرانی دقیق هستند که به محض احساس خطر؛پشت رفیق خودرا خالی کرده ودرصورت لزوم براحتی آنهارا می فروشند} شراب ننوشی وباآنهامعاشرت نکنی. چراکه محتسب؛ شراب تورا می نوشد و سپس جام تو را می شکند "نمک می خورد و نمکدان می شکند. "

اگرچه باده فرحبخش و بادگل بیزاست

به بانگ وچنگ مخورمی که محتسب تیزاست

حافظا سرزکله گوشه ی خورشیدبر آر

بختت اَر قُرعه بدان ماه تمام اندازد